ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αριθμός 52867/2010
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ
Του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης
Αυτόφωρη Διαδικασία
Δημόσια συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2010
Σύνθεση | Κατηγορούμενος | Πράξη |
Ευαγγελία Μπάλλα Πλημμελειοδίκης Άγγελος Βάσσιος Αντεισαγγελέας (κωλύεται ο Εισαγγελέας) Αικατερίνη Χ. Σινάκου Γραμματέας (Δικ. υπάλληλος με Α' βαθμό) | [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΤΕΡΑ] του ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ και της ΧΧΧΧΧΧΧΧ, γεν.το197Χ, στη Θεσσαλονίκη, κάτοικος Θεσσαλονίκης (ΧΧΧΧΧΧΧΧ - ΧΧΧΧΧΧ) -ΠΑΡΩΝ- | Αρπαγή ανηλίκου, που δεν έχει! συμπληρώσει τα 14 χρόνια του, από ανιόντα κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση. |
ΕΚΘΕΣΗ ΠΡAΚΤIΚΩΝ
Στη σημερινή δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού, η Πλημμελειοδίκης εκφώνησε το όνομα του κατηγορουμένου, ο οποίος εμφανίστηκε και όταν ρωτήθηκε για την ταυτότητα του, είπε ότι ονομάζεται όπως αναφέρεται παραπάνω και δήλωσε ότι διορίζει συνήγορο του για να τον υπερασπισθεί την παρούσα δικηγόρο Θεσσαλονίκης Βασιλική Δημητριάδου (ΑΜ 4991).
Ο Εισαγγελέας πήρε το λόγο και είπε ότι η υπόθεση εισάγεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Ακολούθως, η Πλημμελειοδίκης υπενθύμισε στον κατηγορούμενο, ότι έχει δικαίωμα να ζητήσει την αναβολή της δίκης για να προετοιμάσει την απολογία του εντός τριών ημερών, αλλά ο κατηγορούμενος, δήλωσε ότι δεν θα κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του Νόμου και ότι θέλει να δεκασθεί αμέσως.
Κατόπιν η Πλημμελειοδίκης εξήγησε στον κατηγορούμενο τα δικαιώματά του και του είπε ότι πρέπει να προσέξει την κατηγορία που θα του αναγγείλει ο Εισαγγελέας, ότι μπορεί να προβάλει κατά της κατηγορίας αυτής όλους τους ισχυρισμούς του, να κάνει παρατηρήσεις και ερωτήσεις μετά την εξέταση κάθε μάρτυρα ή την έρευνα κάθε αποδεικτικού μέσου και ότι θα απολογηθεί μετά το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας.
Στη συνέχεια παρουσιάσθηκε η [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΜΗΤΕΡΑΣ] του ΧΧΧΧΧ και δήλωσε ότι είναι πολιτικώς ενάγουσα στη δίκη αυτή κατά του παραπάνω κατηγορουμένου για ηθική βλάβη, που έπαθε από το αδίκημα και ότι ζητεί να της καταβάλει ο κατηγορούμενος το ποσό των δέκα (10) ευρώ για χρηματική της ικανοποίηση, με τη ρητή επιφύλαξη να ασκήσει πλήρως τα δικαιώματα της στα πολιτικά δικαστήρια, διόρισε δε πληρεξούσιο της τον παρόντα δικηγόρο Θεσσαλονίκης Ηλία Τσούπη (ΑΜ 3292) και κατέβαλε το υπ' αριθμ, 4520093 παράβολο χαρτοσήμου.
Κατά της παραστάσεως αυτής δεν προβλήθηκε καμία αντίρρηση.
Ο Εισαγγελέας πήρε το λόγο και απάγγειλε με συνοπτική ακρίβεια τις κατηγορίες, όπως τα στοιχεία τους γνωστοποιήθηκαν προφορικά. κατ' όρθρο 418 παρ. 1 ΚΠΔ. στον κατηγορούμενο και για την υποστήριξή της κάλεσε την μάρτυρα που αναγράφεται κάτωθι του κατηγορητηρίου.
Η Πλημμελειοδίκης ρώτησε τον κατηγορούμενο και τη συνήγορο του αν κλήτευσαν μάρτυρες υπεράσπισης και απάντησαν αρνητικά.
Ρώτησε επίσης το συνήγορο της πολιτικής αγωγής αν κλήτευσε μάρτυρες και απάντησε αρνητικά.
Κατόπιν η Πλημμελειοδίκης διέταξε να αρχίσει η αποδεικτική διαδικασία. Παρουσιάστηκε η μάρτυρας, η οποία, όταν ρωτήθηκε από την Πλημμελειοδίκη για την ταυτότητα της απάντησε ότι ονομάζεται [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΜΗΤΕΡΑΣ] του ΧΧΧΧΧΧΧΧ και της ΧΧΧΧΧΧΧΧ, γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 197Χ, κατοικεί στην ΧΧΧΧΧΧΧΧ Αττικής (ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ) και το επάγγελμα της είναι ιδιωτική υπάλληλος, είναι Ελληνίδα και Χριστιανή Ορθόδοξη, γνωρίζει απλά τον κατηγορούμενο. Επομένως, κατέθεσε ανωμοτί ως πολιτικώς ενάγων σύμφωνα με το άρθρο 221 του Κ.Π .. Δ και είπε τα εξής: Είμαι η εν διαστάσει σύζυγος του κατηγορουμένου, Έχω την επιμέλεια των παιδιών κατόπιν αποφάσεων που έχουν εκδοθεί, Τα παιδιά έπρεπε να τα παίρνει κάθε 2ο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα. Στις 11 Νοεμβρίου πήρε τα παιδιά, αλλά την Κυριακή δεν τα επέστρεψε και τη Δευτέρα σε τηλεφωνική επικοινωνία είπε ότι δεν θα τα επιστρέψει. Έκανα μήνυση στην ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ. Ήρθα στη Θεσσαλονίκη για να πάρω τα παιδιά, τα οποία είναι ηλικίας 1,5 και 3.5 ετών. Δεν τα πήρα και δεν γνωρίζω που βρίσκονται. Μίλησα ελάχιστες φορές με τα παιδιά. Τελευταία φορά ήταν πριν 2 ημέρες. Η αστυνομία πήγε στο σπίτι του κατηγορουμένου αλλά δεν άνοιξε την πόρτα. Πιθανολογώ ότι τα παιδιά τα έχουν οι γονείς του. Δεν μπορώ να γνωρίζω πού αλλού μπορεί να βρίσκονται. Και παρά τις εντολές της κ. Εισαγγελέως δεν τα φέρνουν τα παιδιά. Ο κ. [ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΕΡΑ] είπε ότι δεν θα φέρει τα παιδιά γιατί τα τρομοκρατώ και δεν είμαι καλή μάνα. Η αστυνομία δεν βρήκε το όνομά του στο κουδούνι για να πάρει τα παιδιά. Δεν συναίνεσα ποτέ να μείνουν τα παιδιά με τον πατέρα τους γι' αυτό και έκανα μήνυση. Έπρεπε να μου είχε επιστρέψει τα παιδιά για να έχει επικοινωνία μαζί τους αυτό το Σαββατοκύριακο.
Στο σημείο αυτό διαβάστηκαν τα εξής έγγραφα :
1. Από 26·11·2010 2 εκθέσεις σύλληψης
2. Με αριθμ. 42106/11-10-2010 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων
3. Αριθμ. 19884/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)
Σημειώνεται ότι η παραπάνω μάρτυρας, η οποία εξετάστηκε προφορικά, μετά την εξέτασή της παρέμεινε στο ακροατήριο και η πλημμελειοδίκης έδινε το λόγο στον Εισαγγελέα, στον πληρεξούσιο δικηγόρο της πολιτικώς ενάγουσας, στη συνήγορο του κατηγορουμένου, καθώς και στον ίδιο τον κατηγορούμενο, για να απευθύνουν, αν είχαν ερωτήσεις, προς την μάρτυρα, οι ανωτέρω δε, ρωτούσαν και η μάρτυρας απαντούσε σχετικά με τις ερωτήσεις, όπως αναφέρεται ειδικότερα στην κατάθεση της μάρτυρα.
Η πλημμελειοδίκης ρώτησε τον Εισαγγελέα και τους διαδίκους αν θέλουν να προβούν σε δηλώσεις, εξηγήσεις και παρατηρήσεις σχετικά με την κατάθεση της μάρτυρα και των εγγράφων που διαβάστηκαν στο ακροατήριο και αυτοί απάντησαν αρνητικά.
Στο σημείο αυτό η συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, αφού ζήτησε και έλαβε το λόγο από την Πλημμελειοδίκη, υπέβαλε αίτημα να ακουστεί ο ψηφιακός δίσκος που κατέθεσε.
Ο δικηγόρος της πολιτικώς ενάγουσας, αφού ζήτησε και έλαβε το λόγο από την Πλημμελειοδίκη, δήλωσε ότι υποβάλει μήνυση για παράνομη λήψη αποδεικτικού υλικού κατ' άρθρο 370α του ΠK.
Στη συνέχεια η Πλημμελειοδίκης κάλεσε σε απολογία τον κατηγορούμενο, ο οποίος είπε τα εξής: 'Έχω τα παιδιά από 11 Νοεμβρίου και θα έπρεπε να τα παραδώσω στις 24 Νοεμβρίου. Τα παιδιά είναι 3,5 και 1,5 ετών και τα έχω δει σε ένα χρόνο 7 και 6 φορές αντίστοιχα. Κάθε φορά που πάω στην Αθήνα για να τα δω, τα παιδιά εξαφανίζονται. Η μητέρα τους δεν απαντά ποτέ στο τηλέφωνο και όταν το κάνει, με βρίζει. Εγώ πηγαίνω, παίρνω τα παιδιά και στη συνέχεια τα παραδίδω. Υπάρχει μία εμμονή να μην επικοινωνώ με τα παιδιά μου. Η μήνυση υποβλήθηκε στο 4ήμερο της επικοινωνίας μου με τα παιδιά. Ενώπιον του κ. Εισαγγελέα Ανηλίκων δεν διαπιστώθηκε καμία παραβίαση δικαστικής εντολής. Τα παιδιά τώρα είναι στο σπίτι μου και η μηνύτρια επικοινώνησε μαζί τους χθες στις 9 η ώρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν επιθυμεί να έχω επικοινωνία με τα παιδιά. Τα παιδιά παρέμειναν εδώ και με τη θέληση και τη συναίνεση της μηνύτριας, όπως αυτή εκφράστηκε στην επικοινωνία που είχε με το μεγαλύτερο παιδί.
Μετά το τέλος της απολογίας του κατηγορουμένου η Πλημμελειοδίκης απηύθυνε προς τον κατηγορούμενο ερωτήσεις, μετά έδωσε την άδειο στον Εισαγγελέα για να απευθύνει και αυτός αν είχε ερωτήσεις, αυτός απηύθυνε σχετικές προς τον κατηγορούμενο ερωτήσεις, στις οποίες ο κατηγορούμενος απάντησε όπως αναφέρεται στην απολογία του.
Η Πλημμελειοδίκης έδωσε τον λόγο στην πολιτικώς ενάγουσα για να απευθύνει δια του ιδίου αν είχε ερωτήσεις προς τον κατηγορούμενο, αυτή απηύθυνε ερωτήσεις με τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της και δόθηκαν απαντήσεις όπως αναφέρεται στην απολογία του κατηγορουμένου.
Η Πλημμελειοδίκης ρώτησε τον Εισαγγελέα και τους διαδίκους αν έχουν ανάγκη από συμπληρωματική εξέταση ή διασάφηση και αυτοί αφού απάντησαν αρνητικά, ο Πλημμελειοδίκης κήρυξε το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας.
Κατόπιν ο Εισαγγελέας πήρε και πάλι το λόγο και αφού ανέπτυξε την κατηγορία πρότεινε να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούμενος.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της πολιτικώς ενάγουσας πήρε τον λόγο και αφού ανέπτυξε τις απόψεις του ζήτησε να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούμενος.
Η συνήγορος του κατηγορουμένου αφού ανέπτυξε την υπεράσπιση της δήλωσε ότι ο κατηγορούμενος δεν παραβίασε δικαστική απόφαση και ζήτησε την επιείκεια του δικαστηρίου.
Η Πλημμελειοδίκης ρώτησε τον κατηγορούμενο αν έχει να προσθέσει τίποτα για την υπεράσπιση του και αυτός απάντησε αρνητικά.
Κατόπιν Πλημμελειοδίκης κήρυξε περαιωμένη τη συζήτηση.
Μετά από αυτά Πλημμελειοδίκης με την παρουσία και της Γραμματέα κατάρτισε και αμέσως με παρόντες τους λοιπούς παράγοντες. της δίκης δημοσίευσε την με αριθμό 52867/2010 απόφασή του, η οποία έχει ως εξής:
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, απορριπτόμενου του αιτήματος του κατηγορουμένου περί λήψεως υπόψη της τηλεφωνικής συνομιλίας που αποτυπώθηκε στο προσκομιζόμενο ψηφιακό δίσκο μεταξύ του μεγαλυτέρου των ανηλίκων τέκνου τους και της πολιτικώς ενάγουσας εν διαστάσει συζύγου του, διότι η συγκεκριμένη συνομιλία αποτυπώθηκε χωρίς τη συναίνεση των εν λόγω προσώπων, την χωρίς όρκο κατάθεση της πολιτικώς ενάγουσας, σε συνδυασμό και με την απολογία του κατηγορουμένου, αποδείχθηκαν τα εξής: Ο κατηγορούμενος και η πολιτικώς ενάγουσα τέλεσαν νόμιμο γόμο στις 2511·2006 και από το γάμο του αυτό απέκτησαν δυο ανήλικα τέκνα, τον [ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ] και ένα αβάπτιστο άρρεν τέκνο. Η έγγαμη συμβίωση τους διασπάστηκε τον Οκτώβριο του 2009 οπότε η πολιτικώς ενάγουσα εγκατέλειψε την συζυγική οικία και εγκαταστάθηκε με τα τέκνα της στην ΧΧΧΧΧΧΧΧ Αττικής .. Με την με αριθ. 39155/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλοvίκης (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) ανατέθηκε η προσωρινή η επιμέλεια των δύο ανηλίκων τέκνων τους, σήμερα ηλικίας 3,5 και 1,5 ετών στην πολιτικώς ενάγουσα μητέρα τους και ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του κατηγορουμένου πατέρα τους με αυτά. Με την με αριθ. 19884/2010 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου μεταρρυθμίστηκε εν μέρει η με αριθ. 39155/2009 απόφαση ως προς τον τρόπο επικοινωνίας του κατηγορουμένου με τα ανήλικα τέκνα του, ορίστηκε δε, επί λέξει, ότι « αυτός θα επικοινωνεί μαζί τους ... α) κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα από ώρα 10.00 το πρωί της πέμπτης μέχρι ώρα 20.00 το βράδυ της Κυριακής, ..... παραλαμβάνοντας τους ανηλίκους από την κατοικία της καθ'ης και παραδίδοντας τους στον ίδιο τόπο στα χέρια της αιτούσας ή των συγγενών της ...» Παρά την ύπαρξη της ως άνω απόφασης οι εν διαστάσει σύζυγοι συνεχίζουν να ερίζουν για την επικοινωνία των τέκνων τους, ερμηνεύοντας διαφορετικά ο καθένας την ως άνω απόφαση και ειδικότερα ο κατηγορούμενος θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να επικοινωνεί με τα τέκνα του δύο σαββατοκύριακα το μήνα ( δεύτερο και τέταρτο σαββατοκύριακο). ενώ η πολιτικώς ενάγουσα μόνο ένα (το δεύτερο σαββατοκύριακο εκάστου μήνα). Η διαφωνία του αυτή έχει αποτελέσει αντικείμενο έντονης και σφοδρής αντιπαράθεση με εκατέρωθεν μηνύσεις, διαπληκτισμούς και αλληλοκατηγορίες. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος στις 11-11-2010 και περί ώρα 10.00 παρέλαβε απ’ την οικία τους τα δύο ως άνω τέκνα τους, σύμφωνα δε με το διατακτικό της ως άνω απόφασης έπρεπε να τα επιστρέψει στην 14·-11-2010, ημέρα Κυριακή και ώρα 22.00. Αυτός όμως δεν τα επέστρεψε, δηλώνοντας ότι δεν θα τα επιστρέψει διότι κατά τους ισχυρισμούς του τα τρομοκρατεί και δεν είναι καλή μάνα. Έκτοτε συνεχίσει να κρατεί αυτά, χωρίς την συναίνεση της μητέρας του, επιπλέον δε αρνείται, να πληροφορήσει την μητέρα του για το που μένουν τα ανήλικα ( δεν ανευρέθησαν την κατοικία του κατηγορουμένου) και με ποιον, αλλά και να την φέρει σε επαφή με αυτά παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της και παρά την προφορική εντολή εισαγγελικής αρχής. Ο κατηγορούμενος ο οποίος δεν αρνείται τα ανωτέρω, ισχυρίζεται ότι αρνείται να παραδώσει τα ανήλικα τέκνα στην μητέρα τους διότι αφενός αυτά (τα ανήλικα) έχουν εκφράσει την επιθυμία να παραμένουν μαζί του αφετέρου η μητέρα τους σε τηλεφωνική επικοινωνία του είχε αυτή με το μεγαλύτερο των ανηλίκων τέκνο της, έχει συγκατατέθηκε στο αίτημα τους να παραμείνει στην οικία του κατηγορουμένου πατέρα τους. Οι ανωτέρω όμως ισχυρισμοί δεν αίρουν το αξιόποινο της πράξης του αφού για την άρση του αξιοποίνου απαιτείται συναίνεση της ίδια της μητέρας, ως παθούσας, προς τον κατηγορούμενο, η οποία ουδέποτε δόθηκε, ενώ το γεγονός ότι η μητέρα είπε στο μεγαλύτερο εκ των ανηλίκων τέκνων της να παραμείνουν στον πατέρα τους έγινε προκειμένου να μην αντιληφθούν τα ανήλικο τέκνα της και να μην βιώσουν αρνητικά την μεταξύ των γονέων τους αντιπαράθεση και για να μην προκαλέσει σ' αυτό ανησυχία και τρόμο. Κατόπιν αυτών πρέπει ο κατηγορούμενος να κηρυχθεί ένοχος την αποδιδόμενης σ' αυτόν πράξης αρπαγή ανηλίκου που δεν έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας κατά συρροή, σύμφωνα με το διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με παρόντα τον κατηγορούμενο [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΤΕΡΑ] του ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, κάτοικο Θεσσαλονίκης.
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι: ότι στη Θεσσαλονίκη, και κατά το χρονικό διάστημα από 14-11-2010 έως και 26-11-2010 αφαίρεσε ανηλίκους από τη μητέρα τους που εδικαιούτο να μεριμνήσει για το πρόσωπο τους και ειδικότερα πατέρας των ανηλίκων παιδιών του, [ΟΝΟΜΑ ΠΑΔΙΟΙΥ], ηλικίας 3,5 ετών και του αβάπτιστου άρρεν τέκνου του ηλικία 1,5 ετών αντίστοιχα, τυγχάvων, καίτοι είχε ανατεθεί προσωρινά η επιμέλεια τους στην εγκαλούσα εν διαστάσει σύζυγο του, [ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΜΗΤΕΡΑΣ], δυνάμει της από 39155/2009 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) , όπως αυτή μεταρρυθμίστηκε ως προς το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα με τα ανήλικο τέκνα με την με αριθ. 19684/2010 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου, την 14η 1 2010 οπότε και έπρεπε, σύμφωνα με το διατακτικό της ως άνω απόφασης, να τα επιστρέψει την μητέρα του, μετά την επικοινωνία που είχε με αυτά, αρνήθηκε να τα επιστρέψει, και έκτοτε, έως και 26-11-2010, κρατεί αυτά αναιρώντας αυτά από την έχουσα το δικαίωμα, δυνάμει των προμνησθεισών αποφάσεων να μεριμνήσει γι’αυτά, εν διαστάσει σύζυγό του και στην μητέρα τους, παρά τη θέληση της.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο σε δημόσια συνεδρίαση.
Θεσσαλονίκη 27 Νοεμβρίου 2010
Η Πλημμελειοδίκης Η Γραμματέας
ΕΠΙΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ
Ύστερα από την πιο πάνω απόφαση έγινε συζήτηση για την ποινή που πρέπει να επιβληθεί.
Ο Εισαγγελέας πήρε τον λόγο και πρότεινε να επιβληθεί στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης επτά (7) μηνών για κάθε πράξη.
Η συνήγορος του κατηγορουμένου πήρε τον λόγο και ζήτησε το ελάχιστο όριο της ποινής.
Μετά από αυτά Πλημμελειοδίκης με την παρουσία και της Γραμματέα κατάρτισε και αμέσως με παρόντες τους λοιπούς παράγοντες της δίκης δημοσίευσε την ταυτάριθμη με την παραπάνω απόφαση του, η οποία έχει ως εξής:
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Επειδή η πράξη για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τα άρθρα:
Επειδή το Δικαστήριο νια την επιμέτρηση των ποινών που θα εφαρμόσει σύμφωνα με το διατακτικό, μέσα στα όρια που διαγράφονται με ία παραπάνω άρθρα, λαμβάνει υπόψη αφενός τη βαρύτητα του εγκλήματος που τελέσθηκε και αφετέρου την προσωπικότητα του καταδικασθέντα. Για την εκτίμηση της βαρύτητας του εγκλήματος το Δικαστήριο αποβλέπει α) στη βλάβη που επήλθε από το έγκλημα και στον κίνδυνο που προκλήθηκε από αυτό β)στη φύση, το είδος και το αντικείμενο του εγκλήματος, καθώς επίσης σε όλες τις περιστάσεις χρόνου, τόπου, μέσων και τρόπου που συνόδευσαν την προπαρασκευή και την τέλεση του και γ) στην ένταση του δόλου(ή τον βαθμό της αμέλειας) του υπαιτίου, Για την εκτίμηση της προσωπικότητας του καταδικασθέντα το Δικαστήριο αποβλέπει, ενδεικτικά στο βαθμό της εγκληματικής διάθεσης του ενόχου που εκδηλώθηκε κατά την πράξη του και για την ακριβή διάγνωση αυτής α) στα αίτια από τα οποία ωθήθηκε προς τέλεση του εγκλήματος, στην αφορμή που δόθηκε και το σκοπό τον οποίο επεδίωξε β) στο χαρακτήρα του και στο βαθμό της ανάπτυξης του γ)στις ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις και τον προηγούμενο βίο του και δ) στην κατά και μετά την πράξη διαγωγή του ενδεικτικά δε, στη μετάνοια που επέδειξε και την προθυμία για ανόρθωση των συνεπειών της πράξης του. Για την επιμέτρηση της χρηματική ποινής λαμβάνονται υπ' όψη οι οικονομικοί όροι τόσο αυτού, όσο και των σε βάρος αυτού μελών της οικογένειας του.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Καταδικάζει τον κατηγορούμενο που κηρύχθηκε ένοχος σε φυλάκιση δέκα (10) μηνών για κάθε πράξη
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο σε δημόσια συνεδρίαση.
Θεσσαλονίκη 27 Νοεμβρίου 2010
Η Πλημμελειοδίκης H Γραμματέας
Μετά την απαγγελία της παραπάνω απόφασης
Ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο, από την Πλημμελειοδίκη πρότεινε να επιβληθεί στον κατηγορούμενο μία συνολική ποινή φυλάκισης δέκα πέντε (15) μηνών, αποτελούμενη από την ισοβαρή ποινή φυλάκισης των δέκα (10) μηνών της α' πράξης ως ποινή βάσης, που επαυξάνει κατά πέντε(5) μήνες από την άλλη ποινή φυλάκισης της β' πράξης.
Σ. Π. Φ = 10 + 5 = 15 μήνες.
Η συνήγορος του κατηγορουμένου, αφού έλαβε το λόγο, ζήτησε να επιβληθεί η μικρότερη συνολική ποινή που προβλέπει ο νόμος.
Μετά από αυτό η Πλημμελειοδίκης με την παρουσία και της Γραμματέα κατάρτισε και αμέσως με παρόντες τους λοιπούς παράγοντες της δίκης δημοσίευσε την ταυτάριθμη με την παραπάνω απόφαση του, η οποία έχει ως εξής :
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 94 ΠΚ περί καθορισμού συνολικής ποινής, των ποινών που έχουν επιβληθεί στον κατηγορούμενο για τα παραπάνω συρρέοντα εγκλήματα. Επομένως, πρέπει να καθοριστεί η αναφερόμενη στο διατακτικό συνολική ποινή, όπως ειδικότερα ορίζεται σε αυτό, Εν όψει και των προϋποθέσεων που καθορίζει η διάταξη αυτή.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ σε βάρος του καταδικασθέντος μία συνολική ποινή φυλάκισης δέκα πέντε (15) μηνών, αποτελούμενη από την ισοβαρή ποινή φυλάκισης (10) μηνών της οι πράξης ως ποινή βάσης, που επαυξάνει κατά πέντε(5) μήνες από την άλλη ποινή φυλάκισης της β’ πράξης.
Σ. Π. Φ = 10 + 5 ::: 15 μήνες.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο σε δημόσια συνεδρίαση.
Θεσσαλονίκη 27 Νοεμβρίου 2010
Η Πλημμελειοδίκης H Γραμματέας
Μετά την απαγγελία της παραπάνω απόφασης
Η Πλημμελειοδίκης διαπίστωσε ότι εντός της δικογραφίας δεν υπάρχει αντίγραφο του δελτίου ποινικού μητρώου του κατηγορουμένου.
Σε σχετική ερώτηση της Πλημμελειοδίκη ο καταδικασθείς δήλωσε ότι δεν έχει καταδικαστεί άλλη φορά με ποινή μεγαλύτερη των έξι (6) μηνών).
Ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο από την Πλημμελειοδίκη, πρότεινε να ανασταλεί για φ/α έτη η συνολική ποινή φυλάκισης των δέκα πέντε (15) μηνών που επιβλήθηκε στον καταδικασθέντα, η έφεση του κατηγορουμένου να έχει αναστέλλουσα δύναμη, να αφαιρεθεί ο χρόνος της προσωρινής του κρατήσεως, να διαβιβαστούν αντίγραφα στον Εισαγγελέα κατόπιν μηνύσεως που υποβλήθηκε για παράνομη λήψη αποδεικτικού υλικού και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα ποσού σαράντα (40) ευρώ σε βάρος του καταδικασθέντα,
Η συνήγορος του καταδικασθέντα αφού έλαβε τον λόγο από την Πλημμελειοδίκη ζήτησε την αναστολή της ποινής φυλάκισης που επιβλήθηκε στον εντολέα της, η έφεση που τυχόν θα ασκήσει ο κατηγορούμενος να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα και να αφαιρεθεί ο χρόνος της προσωρινής του κράτησης.
Στη συνέχεια. ο λόγος δόθηκε στον Εισαγγελέα που πρότεινε να επιδικασθεί υπέρ της πολιτικώς ενάγουσας χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των δέκα (10) ευρώ με τη ρηθείσα επιφύλαξη.
Ο πληρεξούσιος της πολιτικώς ενάγουσας πήρε τον λόγο και ζήτησε να επιδικασθεί το αιτηθέν ποσό.
Η συνήγορος του κατηγορουμένου πήρε τον λόγο και ζήτησε να επιδικασθεί το ελάχιστο του αιτηθέντος ποσού.
Μετά από αυτά η Πλημμελειοδίκης μι την παρουσία και της Γραμματέα κατάρτισε και αμέσως με παρόντες τους λοιπούς παράγοντες της δίκης δημοσίευσε την ταυτάριθμη με την παραπάνω απόφαση του, η οποία έχει ως εξής:
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Επειδή δεν καθιερώνεται από κάποια διάταξη του ουσιαστικού (ή του δικονομικού) ποινικού δικαίου οποιοδήποτε τεκμήριο σε βάρος του κατηγορουμένου, ο οποίος μάλιστα με ρητή διάταξη της Ε.Σ.Δ.Α. (Ν.Δ. 5311974) τεκμαιρεται ότι είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του (άρθρο θ παρ. 2), Σύμφωνα με το όρθρο 99 παρ. 1 του n. Κ., όπως ισχύει, αν κάποιος που δεν έχει καταδικασθεί αμετάκλητα για κακούργημα ή πλημμέλημα σε περιοριστική της ελευθερίας ποινή ανωτέρα των έξι μηνών, με μία μόνη ή με περισσότερες αποφάσεις που οι ποινές δεν υπερβαίνουν το ανωτέρω όριο καταδικασθεί σε τέτοια ποινή που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη, το Δικαστήριο με την απόφασή του διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής για ορισμένο διάστημα, που δεν μπορεί να είναι κατώτερο από τρία και ανώτερο από πέντε έτη, εκτός αν κρίνει με βάση ειδικά μνημονευόμενα στην αιτιολογία στοιχεία, ότι η εκτέλεση της ποινής κατά το όρθρο 82 είναι απολύτως αναγκαία για να αποτρέψει τον κατάδικο από την τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η αναστολή δεν διατάσσεται παρά μόνο σε δύο περιπτώσεις. Η μια από αυτές είναι η προηγούμενη καταδίκη σε ποινή μεγαλύτερη από έξι μήνες, η οποία μπορεί να αποδειχθεί με οποιοδήποτε στοιχείο, και η δεύτερη, η ύπαρξη ειδικών στοιχείων, με βάση τα οποία κρίνει το Δικαστήριο, ότι είναι απολύτως αναγκαία η εκτέλεση της ποινής ως αποτρεπτικό μέτρο τέλεσης νέων αξιοποίνων πράξεων. Είναι εντελώς ολοφάνερο ότι ο καταδικασμένος δεν είναι υποχρεωμένος να αποδείξει τη μη ύπαρξη των προαναφερμένων περιπτώσεων, που σημαίνει ότι, αν δεν αποδειχθούν, είναι υποχρεωτική η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Το ότι ο καταδικασθείς δεν έχει υποχρέωση να αποδείξει και την ως άνω πρώτη περίπτωση προκύπτει και από το άρθρο 575 κ.Π.Δ. ( βλ. σχ. ΑΠ 873/1996. ΑΠ 951/1996 Πoιv, Χρον. ΜΖ 464,465) που επιβάλλει υποχρέωση σε άλλους και όχι στον κατηγορούμενο να επισυνάψει στη δικογραφία αντίγραφο του ποινικού του μητρώου, η έλλειψη του οποίου μπορεί να αποτελέσει και σημαντικό αίτιο αναβολής της υπόθεσης (349 Κ.Π.Δ.), αν η αναβολή μπορεί να συντελέσει στη συμπλήρωση της έλλειψης ( βλ. σχετ. Εφ.θεσ. 660/1997 Ποιν. Χρον. ΜΖ σελ. 1173). Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει στη δικογραφία ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου. Συνεπώς, εφόσον ο καταδικασθείς δηλώνει ότι δεν έχει προηγούμενη καταδίκη σε οποιαδήποτε άλλη στερητική της ελευθερίας ποινή και από κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύεται το αντίθετο, πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν έχει προηγούμενη καταδίκη. Το ότι επίσης δεν είναι αναγκαία η εκτέλεση της ποινής (μόνο με μετατροπή) είναι σαφές, εφόσον δεν υπάρχει κανένα αντίθετο στοιχείο. (ΑΠ 289/2000, Ποιν. Χρον. 2000 σελ 686, ΑΠ 345/2000, Ποιν. Χρον. 2000 σελ. 899. ΑΠ 347/2000, Τριμ. Εφ.Θεσ. 1180/2001 Αρμ. 2001 σελ 1109). Συνεπώς, πρέπει να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής για τρία(3) χρόνια.
Επειδή, κατά μεν τη διάταξη του άρθρου 471 παρ. 1 εδ. α' ΚΠΔ «Το ένδικο μέσο που ασκήθηκε από εκείνον που έχει το σχετικό δικαίωμα εμπρόθεσμα και νομότυπα, καθώς και η προθεσμία για την άσκηση, αναστέλλουν την εκτέλεση της απόφασης ή του βουλεύματος που προσβάλλονται, όταν ο νόμος δεν διατάζει διαφορετικά», κατά δε τη διάταξη του άρθρου 497 παρ. 2 εδ. α' του ίδιου Κώδικα «Αν με την καταδικαστική απόφαση επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών και πάνω ή αν αυτός που καταδικάστηκε βρισκόταν σε προσωρινή κράτηση ή αν η 'προσβαλλόμενη απόφαση κηρύσσει το δικαστήριο αναρμόδιο και παραπέμπει τον κατηγορούμενο στο μικτό ορκωτό, η κρίση για το αν η έφεση που ασκείται από τον κατηγορούμενο έχει το κατά το άρθρο 471 ανασταλτικό αποτέλεσμα ανήκει στο δικαστήριο που δίκασε, αυτό αποφασίζει αμετάκλητα αμέσως. ύστερα από την απαγγελία της απόφασης, είτε αυτεπαγγέλτως, είτε έπειτα από δήλωση του κατηγορουμένου ότι θα ασκήσει έφεση». Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο κρίνει 'ότι συντρέχουν λόγοι, που συνηγορούν στο να έχει η τυχόν ασκηθησομένη από τον κατηγορούμενο έφεση ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Από τη διάταξη του άρθρου 371 παρ.4 Κ,Ποιν.Δ. προκύπτει ότι το Δικαστήριο αφαιρεί από την πίνει που επιβλήθηκε το χρόνο της προσωρινής κράτησης του καταδικασμένου σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Στην προκειμένη περίπτωση από την από 26-11-2010 έκθεση σύλληψης που συντάχθηκε από τον Aνθ/μο Δημήτριο Καλκοπέδη και τον Υπ/κα Kων/νo Μαρκοτίνη, αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούμενος συνελήφθη στις 26-11-2010 και κρατήθηκε προσωρινά μέχρι σήμερα (2711-2010), δηλαδή κρατήθηκε προσωρινά επί μία (1) ημέρας χρόνος ο οποίος πρέπει και να αφαιρεθεί από την ποινή φυλακίσεως που του επιβλήθηκε, σύμφωνα με την προαναφερθείσα διάταξη.
Επειδή, η πολιτική αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή για το ποσό των δέκα (10) ευρώ, το οποίο κρίνει το Δικαστήριο ότι είναι ανάλογο προς την ηθική βλάβη που έχει υποστεί η πολιτικώς ενάγουσα από το αδίκημα.
Επειδή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 582 ΚΠΔ, κάθε κατηγορούμενος, ο οποίος καταδικάζεται σε ποινή, καταδικάζεται ταυτόχρονα με την ίδια απόφαση και στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, σύμφωνα δε με τις διατάξεις του Ν. 663/1977 και την υπ' αριθμ. 58553/196-2000 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης, τα δικαστικά έξοδα επί αποφάσεων Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, έχουν καθορισθεί στο ποσόν των σαράντα ( 40) ευρώ. Πρέπει. επομένως, εν όψει κα, της διατάξεως του άρθρου 373 ΚΠΔ, να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα, ποσού σαράντα ( 40) ευρώ, σε βάρος του καταδικασθέντα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναστέλλει την παραπάνω ποινή φυλάκισης των δέκα πέντε (15) μηνών για μία τριετία.
Αποφαίνεται η έφεση που τυχόν θα ασκήσει ο κατηγορούμενος να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Αφαιρεί από την συνολική ποινή φυλακίσεως των δέκα 'πέντε (15) μηνών, που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο, τον χρόνο της προσωρινής κρατήσεώς του, δηλαδή χρόνο μία (1) ημέρας
Υποχρεώνει τον καταδικασθέντα να καταβάλει στην πολιτικώς ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των δέκα (10) ευρώ.
Διατάσσει να διαβιβασθούν αντίγραφα στον Εισαγγελέα για νόμιμες ενέργειες κατόπιν μηνύσεως για παράνομη λήψη αποδεικτικού υλικού.
Επιβάλλει σε βάρος του κατηγορουμένου τα δικαστικά έξοδα ποσού σαράντα (40) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο σε δημόσια συνεδρίαση.
Θεσσαλονίκη 27 Νοεμβρίου 2010
Η Πλημμελειοδίκης Η Γραμματέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου