Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

2224/2009 Α.Π. Διατροφή. Λόγοι αναιρέσεως


2224/2009 ΑΠ Διατροφή. Λόγοι αναιρέσεως 
Απόφαση 2224 / 2009    (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Διατροφής υποχρέωση.


http://www.areiospagos.gr/

Περίληψη:
Διατροφή. Λόγοι αναιρέσεως: Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου. Απορρίπτει αίτηση.


ΑΡΙΘΜΟΣ 2224/2009

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια - Εισηγητή, Ανδρέα Δουλγεράκη και Γεώργιο Αδαμόπουλο, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 28 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Καραβαγγέλη, περί αναιρέσεως της 576/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Δράμας. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Δράμας, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 5 Ιουνίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1115/2008.

Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
ΕΠΕΙΔΗ, κατά το άρθρο 358 του Ποινικού Κώδικα, όποιος κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής, που του την είχε επιβάλει ο νόμος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά το δικαστήριο, με τρόπο τέτοιο, ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις ή να αναγκαστεί να δεχτεί τη βοήθεια άλλων, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους. Από τη διάταξη προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της παραβιάσεως της υποχρεώσεως προς διατροφή, απαιτείται παράλειψη του δράστη να καταβάλει τη διατροφή που οφείλει από τον νόμο και έχει αναγνωριστεί σε βάρος του, έστω και προσωρινά, με δικαστική απόφαση, από κακοβουλία, δηλαδή από κακεντρέχεια ή κακή θέληση, για να στερήσει τον δικαιούχο από τα μέσα για την ικανοποίηση των βιοτικών του αναγκών, παρ' όλον ότι έχει τη δυνατότητα καταβολής της διατροφής. Εξάλλου, η καταδικαστική ποινική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτήν, με πληρότητα σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Ειδικότερα ως προς την έκθεση των αποδείξεων αρκεί η γενική, κατά το είδος τους, αναφορά τους, χωρίς να είναι απαραίτητο να διευκρινίζεται από ποιο ή ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε κάθε παραδοχή. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Δεν αποτελούν όμως λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση των εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της αξιολογικής συσχετίσεως μεταξύ των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, εσφαλμένη δε ερμηνεία υπάρχει, όταν το δικαστήριο αποδίδει σε αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πράγματι έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υφίσταται όταν τούτο δεν υπήγαγε τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στην εφαρμοσθείσα διάταξη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 576/2008 απόφαση του, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Δράμας, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, καταδίκασε τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο σε συνολική φυλάκιση δύο (2) μηνών (που μετέτρεψε σε χρηματική ποινή), για παραβίαση υποχρεώσεως του για διατροφή. Ειδικότερα το Δικαστήριο, με βάση τα αναγνωσθέντα στο ακροατήριο έγγραφα, τις καταθέσεις των εξετασθέντων μαρτύρων και την απολογία του κατηγορουμένου έκρινε αποδεδειγμένα τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Με την υπ' αριθμ. 245/2006 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Δράμας, η οποία δημοσιεύθηκε την 14.3.2006 και επιδόθηκε στον κατηγορούμενο την 22.3.2006, αυτός υποχρεώθηκε να καταβάλλει στην εν διαστάσει σύζυγο του ..., ως έχουσα την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους: α) ως διατροφή για το ανήλικο τέκνο τους ... το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως και β) ως διατροφή για το ανήλικο τέκνο τους ... το ποσό των 150 ευρώ μηνιαίως, ήτοι 450 ευρώ μηνιαίως μέσα στις πρώτες πέντε ημέρες κάθε μήνα, ενώ για την ουσιαστική διάγνωση του δικαιώματος διατροφής των ανηλίκων ήδη έχει ασκηθεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Δράμας η από 10.4.2006 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 804 Δτρ15/10.4.2006 τακτική αγωγή. Πλην όμως ο κατηγορούμενος αν και είχε την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλει τα ποσά διατροφής που επιδικάσθηκαν για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων του, των τέκνων του, καθόσον αποκόμιζε από την εργασία του εισοδήματα υπερκαλύπτοντα τις σε χρήμα διατροφικές αξιώσεις των ανηλίκων, από κακοβουλία δεν κατέβαλε την διατροφή κατά το χρονικό διάστημα από 23.3.2006 έως 10.11.2006 (8 μήνες Χ 450 ευρώ μηνιαίως ), συνολικού ποσού 1850 ευρώ (3600 € - 1750 € καταβληθέντα), με αποτέλεσμα τα ανήλικα τέκνα να περιέλθουν σε στερήσεις και να αναγκασθούν να δεχθούν τη βοήθεια άλλων και συγκεκριμένα των γονέων της μητέρας τους, σημειουμένου ότι για το χρονικό διάστημα από 10.1.2006 έως 22.3.2006, που αφορά τον προ της εκδόσεως της απόφασης χρόνο, η μη συμμόρφωση του κατηγορουμένου με την υποχρέωση του για την καταβολή της διατροφής δεν επιφέρει καμία ποινική κύρωση αυτού. Τα δε προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε ο κατηγορούμενος εμφανίσθηκαν σε μεταγενέστερο από το επίδικο χρονικό διάστημα, πέραν του ότι δεν αποδείχθηκε ότι εξαιτίας αυτών περιήλθε σε οικονομική δυσπραγία μη επιτρέπουσα την καταβολή των επιδικασθέντων ποσών διατροφής. Επομένως, ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την πράξη της παραβίασης της προς διατροφή υποχρεώσεως κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή, με το ελαφρυντικό όμως του άρθρου 84 παρ. 2 β' Π.Κ., που αναγνωρίσθηκε σε αυτόν πρωτοδίκως, ώστε να μη καταστεί χειρότερη η θέση του εκκαλούντος". Με τις παραδοχές αυτές, το ουσιαστικό Δικαστήριο διέλαβε στην απόφαση του την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και τα οποία συγκροτούν τόσο την αντικειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξεως για την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, όσο και στην υποκειμενική αυτής υπόσταση, με την μορφή της "κακοβουλίας", υπό την προεκτεθείσα έννοια, καθώς και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους υπήγαγε τα αποδειχθέντα γεγονότα στις οικείες ποινικές διατάξεις τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου. Κατά συνέπεια, οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας λόγοι αναιρέσεως με τους οποίους υποστηρίζει ο αναιρεσείων ότι το Πλημμελειοδικείο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την συνδρομή των στοιχείων της "κακοβουλίας" στο πρόσωπο του και ότι παρέλειψε να προβεί σε αναφορά εκείνων των αποδεικτικών μέσων και των περιστατικών από τα οποία συνήγαγε ότι αυτός, αφενός ήταν σε θέση κατά το επίδικο διάστημα να καταβάλλει την οφειλόμενη διατροφή, αφετέρου ότι η μη καταβολή αυτής οφειλόταν στην κακοβουλία του είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Οι περαιτέρω ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος οι οποίες πλήττουν την περί τα πράγματα ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας είναι απαράδεκτες. Επομένως, και ενόψει του ότι δεν προβάλλονται άλλοι λόγοι αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση, ως αβάσιμη, και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 § 1 ΚΠοινΔ).
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την από 5 Ιουνίου 2008 αίτηση του ... για αναίρεση της 576/2008 καταδικαστικής αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Δράμας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουλίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 19 Νοεμβρίου 2009.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ


Δεν υπάρχουν σχόλια: