4245/2007 ΜΠΡ. ΡΟΔΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΝΙΚΑΚΗ

4245/2007 ΜΠΡ ΡΟΔΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΝΙΚΑΚΗ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRACOM IT SERVICES)

4245/2007 ΜΠΡ ΡΟΔΟΥ ( 512089)

(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Ασφαλιστικά μέτρα. Μεταρρυθμιστική αγωγή. Προϋποθέσεις άσκησης. Η μεταρρυθμιστική αγωγή ασκείται μετά την τελεσιδικία της κύριας αγωγής, όχι με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Διατροφή συζύγου. Τι θεωρείται ως εύλογη αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσης. Συμμετοχή στ` αποκτήματα. Ο σύζυγος μπορεί να ασκήσει ασφαλιστικά μέτρα για τα δικαιώματα του άρ. 1400 ΑΚ αρκεί να έχει λυθεί ο γάμος ή να έχει συμπληρωθεί τριετής διάσταση. Εφόσον όμως ο σύζυγος δεν έχει ασκήσει αγωγή διαζυγίου ή ακύρωσης γάμου ή συμμετοχής στ` αποκτήματα δεν δύναται να ζητήσει την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης. Γονική μέριμνα. Η μεταγενέστερη της εκδόσεως δικαστικής απόφασης συμφωνία των γονέων καθιστά ανενεργή την απόφαση. Έννομο συμφέρον. Ο πατέρας στερείται εννόμου συμφέροντος να ασκήσει ανταίτηση ανάθεσης της επιμελείας τέκνων, εφόσον έχει ήδη εκδοθεί απόφαση επί της κύριας αγωγής που την αναθέτει σε εκείνον. Ένσταση συνεισφοράς. Απαραδέκτως προβάλεται με το σημείωμα.

Αριθμός απόφασης: 4245/2007

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Μαργαρίτα Νικάκη, Πρόεδρος Πρωτοδικών, που ορίσθηκε με κλήρωση, σύμφωνα με το νόμο.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δεν ορίσθηκε.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ: Της 24ης Σεπτεμβρίου 2007.

ΑΙΤΟΥΣΑ - ΚΑΘ` ΗΣ Η ΑΝΤΑΙΤΗΣΗ: .. συζ. ...., κάτοικος Αττικής, για τον εαυτό της ατομικά και ως ασκούσα την επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων της .. και ..., άλλως ως διαμένουσα με αυτά, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της Παναγιώτη Παρασκευά.

ΚΑΘ` ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ - ΑΝΤΑΙΤΩΝ: . ...., κάτοικος Ρόδου, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Αναστασίου Διάκου.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΑΙΤΗΣΗΣ: 11 Ιουλίου 2007.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ: 2762/11.7.2007.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΚΗΣ: Προσωρινή ρύθμιση επιμέλειας, διατροφής συζύγου και ανηλίκων τέκνων, εγγραφή προσημείωσης υποθήκης.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, που έγινε δημόσια στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1536 ΑΚ «Αν, από τότε που εκδόθηκε δικαστική απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα, μεταβλήθηκαν οι συνθήκες, το δικαστήριο οφείλει, ύστερα από αίτηση ενός ή και των δύο γονέων, των πλησιέστερων συγγενών του τέκνου ή του εισαγγελέα, να προσαρμόσει την απόφαση του στις νέες συνθήκες, ανακαλώντας ή μεταρρυθμίζοντας την, σύμφωνα με το συμφέρον του τέκνου, και ιδίως να αποδώσει στους γονείς την άσκηση της γονικής μέριμνας που τους είχε αφαιρεθεί». Για την εξυπηρέτηση, λοιπόν, της αναγκαιότητας αυτής, όπου δηλαδή μεταβλήθηκαν οι συνθήκες και το αληθινό συμφέρον του ανηλίκου επιβάλλει διαφορετική ρύθμιση του παραπάνω θέματος, ο νομοθέτης εισήγαγε τη νέα διάταξη του άρθρου 1536 ΑΚ, με την οποία καθιερώνεται απόκλιση από την κατ` αρχήν δεσμευτική ενέργεια των δικαστικών αποφάσεων, σύμφωνα με το άρθρο 321 ΚΠολΔ (βλ. Κεραμέα Αστ. Δ. Δίκ. 1986 σελ. 295, Γεωργιάδη - Σταθόπουλου: ΑΚ υπό το άρθρο 1536 σελ. 299). Κατά τη διάταξη αυτή (ΑΚ 1536), οι αποφάσεις που είναι σχετικές με τη γονική μέριμνα και το δικαίωμα επικοινωνίας, στο μέτρο που περιλαμβάνουν ρύθμιση για μελλοντικό χρόνο, υπόκεινται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση, αν μεταβληθούν οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες εκδόθηκαν (ΕφΑθ 8631/1984 ΝοΒ 33.1193, ΕφΑθ 2340/1986 ΕλλΔνη 27.1142, ΕισΕκθΣχεδΝ 1329/83 Αρμ 37.294, Κουνουγέρη - Μανωλεδάκη Οικ.Δίκ. τόμος Β` σελ. 94), μετά από αίτηση του γονέα ή πλησιέστερου συγγενούς, αρμόδιο δε Δικαστήριο είναι εκείνο, που εξέδωσε τη σχετική απόφαση και που κρίνει κατά την ίδια διαδικασία (ΕφΘεσ 2322/1997 ΕλλΔνη 1999.358, ΜΠρΒολ (Ασφ. Μέτρα) 191/2001 ΑρχΝ 2002/49). Τέλος, οι νέες συνθήκες πρέπει να επήλθαν μετά την τελεσιδικία της απόφασης (βλ. Βαθρακοκοίλη, Το Νέο Οικ. Δίκαιο, 1990, αρθρ. 1536, σελ. 647). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1391 παρ. 1 Α.Κ., αν ο σύζυγος διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία, η διατροφή που του οφείλεται από τον άλλο πληρώνεται σε χρήμα και προκαταβάλλεται κάθε μήνα. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι προϋπόθεση της διατροφής σε χρήμα, σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, είναι η από εύλογη αιτία διακοπή της έγγαμης συμβίωσης από το δικαιούχο σύζυγο (ΑΠ 804/1994 ΕλλΔνη 37.97, ΑΠ 804/1992 ΕλλΔνη 35.108, ΑΠ 351/1992 ΕλλΔνη 34.1466). Ως εύλογη αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσης μπορεί να θεωρηθεί οποιοδήποτε γεγονός ικανό να δικαιολογήσει τη διάσπαση της συμβίωσης, χωρίς να ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο επέρχεται αυτή η διάσπαση, αν δηλαδή πραγματοποιείται με εγκατάλειψη ή αποπομπή, ενώ μπορεί να στηρίζεται τόσο σε γεγονότα που ανάγονται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του υπόχρεου συζύγου, όσο και σε γεγονότα που δικαιολογούν αντικειμενικά τη διακοπή αυτή, πράγμα που ανταποκρίνεται περισσότερο στο νέο δίκαιο, όπου η υπαιτιότητα δεν λαμβάνεται υπόψη για τον κλονισμό του γάμου (ΕφΠειρ 157/1996 ΕλλΔνη 38.1614, Ε. Κουνουγέρη - Μανωλεδάκη: "Οικογενειακό Δίκαιο" 1998, τόμ. Ι σελ. 307 επ. και Ι. Δεληγιάννη: "Οικογενειακό Δίκαιο - Συζυγικές σχέσεις" 1987, σελ. 176 επ.). Τέλος, όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1514 ΑΚ, η γονική μέριμνα ασκείται από κοινού από τους γονείς. Το περιεχόμενο της γονικής μέριμνας αναλύεται σε επιμέρους δικαιώματα τα κυριότερα των οποίων είναι η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η διοίκηση της περιουσίας του και η αντιπροσώπευση του. Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, οπότε ανατρέπονται οι συνθήκες ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος και δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση των γονέων, ανακύπτει θέμα διαμονής του ανηλίκου τέκνου μαζί με τον πατέρα ή τη μητέρα και ρύθμισης της άσκησης της γονικής μέριμνας. Ο νόμος ορίζει σαν κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας, σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων και προσφυγής στο Δικαστήριο, το συμφέρον του τέκνου. Το συμφέρον αυτό, εφόσον δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός από το νόμο, λαμβάνεται υπόψη υπό την ευρεία και γενική έννοια και για τη διαπίστωση της συνδρομής του εξετάζεται σε συνδυασμό προς όλα τα επωφελή και πρόσφορα για το ανήλικο τέκνο στοιχεία. Για τη λήψη της απόφασης του το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους μέχρι τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς του και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι τελευταίοι σχετικά με την επιμέλεια του τέκνου (ΑΠ 834/96 ΕλλΔνη 38.791, ΑΠ 162/1992 ΕλλΔνη 34.598).

Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1516 παρ. 2 ΑΚ, «Στις περιπτώσεις διακοπής της συμβίωσης των γονέων, διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου τους, καθώς και όταν πρόκειται για τέκνο γεννημένο χωρίς γάμο των γονέων του, τις αξιώσεις διατροφής που έχει το τέκνο κατά του γονέα, ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια του προσώπου του, μπορεί να τις ασκεί αυτός που έχει την επιμέλεια και, αν δεν την έχει κανείς, αυτός με τον οποίο διαμένει το τέκνο». Η διάρκεια ισχύος της απόφασης που επιλύει τη διαφορά των γονέων σχετικά με την επιμέλεια των τέκνων, συναρτάται με τη διάρκεια διαφωνίας των γονέων. Αν, μετά την έκδοση της απόφασης, η λύση που δόθηκε δεν είναι αρεστή σ` αυτούς, μπορούν να συμφωνήσουν σε διαφορετική ρύθμιση, οπότε η άσκηση της επιμέλειας θα γίνει με το συμφωνημένο τρόπο και η λύση που δόθηκε από το Δικαστήριο θα αδρανεί. Κατά τη διάταξη του άρθρου 1400 §§ 1 και 2 ΑΚ, αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέστηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή. Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια. Συνεπώς, η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα, που έχει ενοχικό χαρακτήρα, γεννιέται α) αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και β) αν υπάρχει διάσταση των συζύγων που διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι ο νόμος καθιερώνει εν προκειμένω αίρεση δικαίου (condicio juris) προκειμένου να γεννηθεί η εν λόγω αξίωση (Μπαλή, Γεν. Αρχαί, έκδ. 8η, § 94, 2). Πριν από το χρόνο γέννησης της άνω αξίωσης, υπάρχει απλή προσδοκία δικαιώματος και όχι δικαίωμα που τελεί υπό αναβλητική αίρεση και άρα δεν είναι ακόμη δυνατό να εγερθεί αγωγή από το μελλοντικό δικαιούχο. Η μετάθεση της γέννησης της προκειμένης αξίωσης σε χρόνο όπου επιβεβαιώνεται η αποτυχία του γάμου, οφείλεται στην πρόθεση του νομοθέτη να αφεθεί κατά το δυνατόν αδιατάρακτη η συμβίωση κατά τη διάρκεια του γάμου από αμοιβαίες περιουσιακές αξιώσεις μεταξύ των συζύγων, εξοπλισμένες μάλιστα με τεκμήρια σε βάρος του υπόχρεου κ.λ.π. (Σταθόπουλος στον ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, άρθ. 1400-1402, αρ. 32,41, Κ. Γεωργίου "Η αξίωση των ΑΚ 1400, 1402 και η προσωρινή της προστασία", ΕλλΔνη 1992, σελ. 1397 επ., όπου και παραπομπές στους συγγραφείς και τη νομολογία). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 1402 ΑΚ, με την επιφύλαξη της διάταξης του άρθ. 1262 αριθ. 4, ο καθένας από τους συζύγους έχει το δικαίωμα, στην περίπτωση που ασκήθηκε αγωγή διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή που ο ίδιος άσκησε με αγωγή την αξίωση του άρθρου 1400, να ζητήσει από τον άλλο σύζυγο ή από τους κληρονόμους του την παροχή ασφάλειας, αν εξαιτίας της συμπεριφοράς τους υπάρχει βάσιμος φόβος ότι κινδυνεύει αυτή η αξίωση του. Προϋποθέσεις της ενοχικής αξίωσης για παροχή ασφάλειας που αναγνωρίζεται με την άνω διάταξη είναι α) να έχει ασκηθεί από οποιονδήποτε από τους συζύγους αγωγή διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή να έχει ασκηθεί από το σύζυγο που ζητεί την ασφάλεια η αγωγή του άρθρου 1400 ΑΚ (άρα να υπάρχει καθεστώς διατάραξης της έγγαμης συμβίωσης και μάλιστα με αντιδικία) και β) να υπάρχει βάσιμος φόβος ότι κινδυνεύει η αξίωση του άρθρου 1400 ΑΚ εξαιτίας της συμπεριφοράς του υπόχρεου συζύγου ή των κληρονόμων του (Σταθόπουλος ο.π. αρ. 44). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 682 § 1 ΚΠολΔ, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 683 έως 703, τα δικαστήρια, σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάξουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να τα μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν. Το δικαίωμα είναι δυνατό να εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι το δικαίωμα για την προσωρινή προστασία του οποίου ζητούνται ασφαλιστικά μέτρα θα πρέπει να έχει ήδη γεννηθεί και ενδεχομένως να τελεί υπό αναβλητική αίρεση, πάντως να μη τελεί υπό αίρεση δικαίου (condicio juris). Αν τελεί υπό αίρεση δικαίου, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη δεν έχει γεννηθεί (είναι ανύπαρκτο), δεν μπορεί να τύχει τόσο οριστικής όσο και προσωρινής δικαστικής προστασίας, ούτε με τη βοήθεια του άρθρου 69 ΚΠολΔ, διότι η διάταξη της § 1 εδ. α΄ του εν λόγω άρθρου αναφέρεται στην περίπτωση των δικαιοπρακτικών αναβλητικών αιρέσεων και όχι των αιρέσεων δικαίου (Μπέης, ΕρμΚΠολΔ, αρθ. 69 σελ. 378, 379 και άρθ. 682 § 10.12 σελ. 44, ΜΠρΑθ 16989/1988, Δ 21.679, όπου και παρατηρήσεις Μπέη). Ενόψει των ανωτέρω, γίνεται φανερό ότι ο σύζυγος μπορεί να ζητήσει και τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων για την εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος του από τη διάταξη του άρθρου 1400 ΑΚ. Προϋπόθεση όμως είναι να έχει γεννηθεί το δικαίωμα του συμμετοχής στα αποκτήματα, δηλαδή να έχει λυθεί ή ακυρωθεί ο γάμος ή να έχει συμπληρωθεί τριετής διάσταση. Είναι όμως δυνατό να ζητηθεί η λήψη ασφαλιστικών μέτρων για την προστασία και αυτού του ενοχικού δικαιώματος για παροχή ασφάλειας που προβλέπει το άρθρο 1402 ΑΚ, άρα και πριν από τη γέννηση της αξίωσης του άρθρου 1400 ΑΚ, εφόσον όμως ασκηθεί μία από τις αγωγές που προβλέπει το άρθρο 1402 ΑΚ και συντρέχουν και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις λήψης ασφαλιστικών μέτρων, ήτοι βάσιμη πρόβλεψη αξίωσης συμμετοχής στα αποκτήματα και βάσιμος φόβος ότι κινδυνεύει η αξίωση αυτή εξαιτίας της συμπεριφοράς του υπόχρεου συζύγου ή των κληρονόμων του (ΜΠρΚορ 719/1995 ΕλλΔνη 1996.451, ΜΠρΘεσ 8788/1993 Αρμ 1994.395, Σταθόπουλος, οπ. αρ. 45, 46, Βαθρακοκοίλη, ΕρμΑΚ, άρθ. 1400 και 1402, τόμο Β`, σελ. 1926, 1928, ΜΠρΑθ 13375/1983 ΕλλΔνη 25.403, αλλιώς: Έφη Κουνουγέρη – Μανωλεδάκη, "Η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα" ΕλλΔνη 29.1319 επ., ΜΠρΠειρ 2393/1992 ΕλλΔνη 34.1549).

Στην προκειμένη περίπτωση, η αιτούσα εκθέτει στην υπό κρίση αίτηση της ότι από τον γάμο της με τον καθ` ου απέκτησε τρία τέκνα, από τα οποία τα δύο και, συγκεκριμένα, η Μ. και η Ό., είναι σήμερα ανήλικα, η δε έγγαμη συμβίωση των διαδίκων διακόπηκε οριστικά το Νοέμβριο του 2004 από εύλογη αιτία και υπαιτιότητα του καθ` ου. Ότι με την 66/2006 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η επιμέλεια των άνω ανηλίκων ανατέθηκε οριστικά στον καθ` ου, ήδη δε η ίδια έχει ασκήσει κατ` αυτής, στο Εφετείο Δωδεκανήσου, έφεση, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε μετ` αναβολή η 11.4.2008, ενώ τα ανήλικα τέκνα τους εξακολουθούν να διαμένουν μαζί της, στην Αθήνα. Ότι, επί πλέον, μετά την έκδοση της πιο πάνω απόφασης, καταρτίστηκε μεταξύ τους το από 6.9.2006 ιδιωτικό συμφωνητικό για τη λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, στα πλαίσια του οποίου ρυθμίστηκε η επιμέλεια των τέκνων και η επικοινωνία με αυτά, με την ανάθεση στην ίδια της επιμέλειας τους και τη συμφωνία καταβολής σ` αυτή, από μέρους του καθ` ου, μηνιαίας διατροφής, για λογαριασμό των ανηλίκων, ποσού 450 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 1.10.2006 έως 30.9.2007 και 550 ευρώ για τον εφεξής χρόνο. Εκθέτει ακόμη ότι η περιουσία του καθ` ου στη διάρκεια του γάμου τους και μέχρι την έναρξη της διάστασης τους αυξήθηκε κατά 300.000 ευρώ, ενώ η ίδια συνέβαλε στην αύξηση αυτή, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αίτηση, κατά ποσοστό 50%. Με βάση το ιστορικό αυτό, επικαλούμενη επί πλέον επείγουσα περίπτωση και μη καταβολή, από μέρους του καθ` ου, της συμφωνηθείσας άνω διατροφής για τους μήνες Φεβρουάριο, Μάιο και Ιούλιο 2007, ζητά: α) να αναγνωριστεί προσωρινά ότι η ίδια ασκεί την επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους Μ. και Ό., άλλως να μεταρρυθμιστεί η άνω, 66/2006, απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, λόγω της ήδη επελθούσας μεταβολής των συνθηκών υπό τις οποίες αυτή εκδόθηκε, και να της ανατεθεί προσωρινά η επιμέλεια των άνω ανηλίκων, διότι αυτό επιβάλλεται από το αληθινό τους συμφέρον, β) να υποχρεωθεί ο καθ` ου να της καταβάλει, τις τρεις πρώτες ημέρες κάθε μήνα, ως μηνιαία σε χρήμα προσωρινή διατροφή της, το ποσό των 285 ευρώ, και, ως προσωρινή σε χρήμα διατροφή των ανηλίκων, το ποσό των 535 ευρώ για τη Μ. και των 525 ευρώ για την Ό., από την επίδοση της αίτησης της και με το νόμιμο τόκο, διότι αυτά δεν μπορούν να αυτοδιατραφούν, λόγω της απορίας τους και της ανικανότητας τους προς εργασία, ενώ ο καθ` ου πατέρας τους έχει τη δυνατότητα, κατά τα εκτιθέμενα ειδικότερα στην αίτηση, να καλύψει τις διατροφικές τους ανάγκες, γ) να της επιδικαστεί προσωρινά, για λογαριασμό των ανηλίκων, η οφειλόμενη συμφωνηθείσα διατροφή τους των μηνών Φεβρουαρίου, Μαΐου και Ιουλίου 2007, συνολικού ύψους 1.350 ευρώ, και δ) επικαλούμενη περαιτέρω βάσιμο φόβο κινδύνου της αξίωσης της συμμετοχής στα αποκτήματα του καθ` ου, λόγω του επικειμένου κινδύνου απαλλοτρίωσης της ακίνητης περιουσίας του, ζητά να της επιτραπεί να εγγράψει προσημείωση υποθήκης, μέχρι του ποσού των 150.000 ευρώ, επί του περιγραφομένου ακινήτου του. Ζητά ακόμη να καταδικαστεί αυτός στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Με τέτοιο περιεχόμενο και αίτημα, η αίτηση, όσον αφορά τα μερικότερα αιτήματα της προσωρινής επιδίκασης διατροφής στην καθ` ης και τα ανήλικα (και για τον παρελθόντα χρόνο), αρμόδια φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1391, 1392, 1485, 1486, 1489, 1493, 1496 εδ. α`, 1498, 1510-1516 παρ. 2, 340, 341, 345, 346 του ΑΚ, 682, 728, 729, 730 και 176 του ΚΠολΔ.

Επιπροσθέτως, υφίσταται ενεργητική νομιμοποίηση της αιτούσας για την εκπροσώπηση των τέκνων της, με την οποία άλλωστε αυτά διαμένουν, εφόσον, σύμφωνα με τα προεκτιθέμενα, με τη νεότερη, από 6.9.2006, συμφωνία των ήδη αντιδίκων, συμφωνήθηκε διαφορετική ρύθμιση του θέματος της επιμέλειας από τη ρύθμιση που είχε γίνει με την 66/2006 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η από το οποίο δοθείσα λύση αδρανεί. Το αίτημα όμως για αναγνώριση του ότι η αιτούσα ασκεί προσωρινά την επιμέλεια των ανηλίκων θα πρέπει να απορριφθεί, καθόσον δεν ζητείται με αυτό η λήψη κάποιου ασφαλιστικού μέτρου, και, εν πάση περιπτώσει, το θέμα αυτό αναγκαίως ερευνάται, ως προαπαιτούμενο για την άσκηση από μέρους της των αξιώσεων περί διατροφής των ανηλίκων, εφόσον συναρτάται με τη νομιμοποίηση της στην προκειμένη δίκη. Όσον αφορά το επικουρικό αίτημα, περί της προσωρινής ανάθεσης στην αιτούσα της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων, μεταρρυθμιζομένης της 66/2006 αποφάσεως (κατά της οποίας ήδη εκκρεμεί έφεση της αιτούσας), είναι μη νόμιμο και απορριπτέο, αφού, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, οι νέες συνθήκες πρέπει να επήλθαν μετά την τελεσιδικία της απόφασης, ενώ τηρητέα διαδικασία θα ήταν αυτή των εργατικών διαφορών (άρθ. 668 επ., 681 Β΄ ΚΠολΔ). Τέλος, και το αίτημα περί εγγραφής προσημείωσης υποθήκης είναι μη νόμιμο και απορριπτέο, για το λόγο ότι η αιτούσα δεν επικαλείται ότι έχει ασκήσει αγωγή διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή αγωγή εκ του άρθρου 1400 ΑΚ (άρθρο 1402 ΑΚ), ώστε να μπορεί να ζητήσει να εξασφαλιστεί η αξίωση της για συμμετοχή στα αποκτήματα με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Εκτίθεται βέβαια ότι οι διάδικοι έχουν ασκήσει ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, περί τον Σεπτέμβριο μήνα του 2006, αίτηση για λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Η αίτηση αυτή συζητήθηκε για πρώτη φορά, πλην όμως κατά την ορισθείσα μετ` αναβολή δικάσιμο της 26.4.2007, σύμφωνα πάντοτε με όσα εκτίθενται στο ίδιο το δικόγραφο της αίτησης, η αιτούσα δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο για να δηλώσει για δεύτερη φορά τη βούληση της για λύση του γάμου, για το λόγο αυτό προφανώς και θεμελιώνει την εκ του άρθρου 1400 ΑΚ απορρέουσα αξίωση της στη διάσταση της με τον καθ` ου, η οποία όμως δεν διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια, όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 1400 παρ. 2 ΑΚ. Κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη η αίτηση, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσία.
Κατά τη συζήτηση, ο καθ` ου η παραπάνω αίτηση αρνήθηκε αυτή και περαιτέρω, με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, άσκησε ανταίτηση, με την οποία ζήτησε να ανατεθεί σ` αυτόν η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους, μεταρρυθμιζομένης της 66/2006 οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου. Η ανταίτηση αυτή κρίνεται απορριπτέα πρωτίστως για όσους λόγους απορρίφθηκε και η αντίστοιχη αίτηση της αιτούσας.

Επί πλέον, εφόσον ήδη, με την εν λόγω απόφαση, του έχει ανατεθεί οριστικά η επιμέλεια των ανηλίκων, δεν υφίσταται έννομο συμφέρον από μέρους του προς άσκηση αυτής. Περαιτέρω, ισχυρίσθηκε ότι καταχρηστικά η αιτούσα ασκεί τις υπό κρίση αξιώσεις της, καθόσον εγκατέλειψε η ίδια τη συζυγική στέγη και δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά της, τα οποία έχουν αποκοπεί από το περιβάλλον του πατέρα και των συγγενών του. Ο ισχυρισμός του αυτός εκτιμάται ως άρνηση της αίτησης. Τέλος, με το έγγραφο σημείωμα που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 27.9.2007, ήτοι μετά από τη συζήτηση της αίτησης και εντός της χορηγηθείσας από το Δικαστήριο προθεσμίας για κατάθεση σημειώματος και προσκόμιση αποδεικτικού υλικού, προέβαλε για πρώτη φορά την ένσταση συνεισφοράς της αιτούσας στη διατροφή των ανηλίκων τέκνων τους. Η ένσταση αυτή απαραδέκτως προβλήθηκε το πρώτον με το έγγραφο σημείωμα του καθ` ου και, ως εκ τούτου, κρίνεται απορριπτέα, σε κάθε δε περίπτωση αλυσιτελώς προβλήθηκε, εφόσον η αιτούσα ήδη έχει προβεί με την αίτηση της στο συνυπολογισμό της δικής της συνεισφοράς στις δαπάνες διατροφής των ανηλίκων. Από τις ένορκες στο ακροατήριο καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, Ό. Ν. του Ν. και Π. Κ., και από τα έγγραφα που νομίμως και με επίκληση προσκομίζουν οι διάδικοι, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο, στο Δήμο Ρόδου, στις 18.6.1986, και από τον γάμο τους αυτό απέκτησαν τρία τέκνα, το Γ., που γεννήθηκε στις 14.9.1986 και είναι σήμερα 21 ετών, τη Μ., που γεννήθηκε στις 14.8.1994 και είναι σήμερα 13 ετών και την Ό., που γεννήθηκε στις 8.9.1995 και είναι σήμερα 12 ετών, η έγγαμη δε συμβίωση τους διακόπηκε οριστικά το Νοέμβριο του 2004 και από τότε η αιτούσα διαμένει στην Αττική. Τα προβλήματα στον έγγαμο βίο των διαδίκων άρχισαν από το έτος 2003, οπότε η αιτούσα άρχισε να επιδεικνύει απέναντι στον καθ` ου και τα παιδιά τους επιθετική συμπεριφορά, ενώ απουσίαζε συχνά από το σπίτι τους χωρίς δικαιολογία, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις της απέναντι στην οικογένεια της. Στην οικογενειακή στέγη επέστρεφε συστηματικά τις πρώτες πρωινές ώρες, ενώ αφιέρωνε τον ελεύθερο χρόνο της στη ψυχαγωγία της με άγνωστα πρόσωπα, παραμελώντας την οικογένεια της. Στις 21.11.2004 εγκατέλειψε την οικογενειακή στέγη, μαζί με τις δύο ανήλικες θυγατέρες της, εν αγνοία του καθ` ου, για την πατρική της οικία στον ......... Αττικής. Επέστρεψε εκ νέου με τα παιδιά της στην οικογενειακή στέγη ύστερα από απουσία 14 ημερών, στις 5.12.2004, και την επομένη αναχώρησε εκ νέου για την περιοχή της Αττικής, όπου και διαμένει. Από τα προπεριγραφέντα πραγματικά περιστατικά δεν πιθανολογήθηκε η από εύλογη αιτία διακοπή της έγγαμης συμβίωσης από την αιτούσα, όπως αβάσιμα η ίδια ισχυρίζεται, που αποτελεί προϋπόθεση της διατροφής σε χρήμα του δικαιούχου συζύγου σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, και ως εκ τούτου το αίτημα της για προσωρινή επιδίκαση διατροφής σ` αυτή κρίνεται αβάσιμο κατ` ουσία και απορριπτέο. Περαιτέρω, από τα ίδια ανωτέρω αποδεικτικά μέσα πιθανολογήθηκε ότι τα ανωτέρω ανήλικα τέκνα των διαδίκων, ηλικίας 13 και 12 ετών, τα οποία νόμιμα εκπροσωπούνται στην προκειμένη δίκη από τη μητέρα τους με την οποία διαμένουν, δεν έχουν περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή, λόγω δε της ηλικίας τους δεν μπορούν να ασκήσουν βιοποριστική εργασία. Αυτά διαμένουν μαζί με τη μητέρα τους σε μισθωμένη κατοικία, επί της οδού Τ. 10, στην περιοχή του Χαϊδαρίου Αττικής, για την οποία καταβάλλεται μηνιαίο μίσθωμα ύψους 300 ευρώ, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο με επίκληση υπό ημερομηνία 7.6.2007 ιδιωτικό συμφωνητικό κατοικίας, βαρύνονται συνεπώς με τις αναλογούσες δαπάνες στέγασης, που ανέρχονται στο ποσό των εκατό (100) ευρώ μηνιαίως για την κάθε μία. Επίσης, παρακολουθούν μαθήματα Αγγλικής γλώσσας στο κέντρο ξένων γλωσσών «..... - . ..........», για τα οποία καταβάλλονται δίδακτρα ποσού 60 ευρώ μηνιαίως για τη Μ. και 50 ευρώ μηνιαίως για την Ό., ενώ ακόμη παρακολουθούν μαθήματα κολύμβησης στην Αθλητική Ένωση Χαϊδαρίου, για τα οποία καταβάλλονται δίδακτρα ποσού 45 ευρώ μηνιαίως για το καθένα (βλ. για όλα αυτά σχετικές αποδείξεις είσπραξης και αποδείξεις παροχής υπηρεσιών). Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσης τους, δηλαδή τροφής, ένδυσης, αξίας σχολικών ειδών, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ψυχαγωγίας και παραθερισμού είναι οι συνήθεις δαπάνες παιδιών αντίστοιχης μ` αυτά ηλικίας. Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε ότι ο καθ` ου είναι υπάλληλος στη βιοτεχνία ετοίμων ενδυμάτων του αδελφού του Κ. Θ. και οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές του ανέρχονται στο ποσό των 1.000 ευρώ, όπως προέκυψε από το συνδυασμό των καταθέσεων των μαρτύρων. Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρος ανταπόδειξης, Π. Κ., ο καθ` ου είναι το «δεξί χέρι του αδελφού του» στη βιοτεχνία αυτή, συνεπώς είναι απίθανο να αμείβεται με το ποσό μόνο των 700 ευρώ ανά μήνα, όπως στη συνέχεια ο ίδιος μάρτυρας κατέθεσε. Εξάλλου, με το προσκομισθέν με επίκληση από 6.9.2006 ιδιωτικό συμφωνητικό, που καταρτίστηκε μεταξύ των ήδη αντιδίκων, στα πλαίσια ρύθμισης του θέματος της επικοινωνίας με τα ανήλικα τέκνα τους και της επικοινωνίας με αυτά, ενόψει λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, συμφωνήθηκε μεταξύ τους διατροφή των ανηλίκων συνολικού ύψους 450 ευρώ ανά μήνα για το διάστημα από 1.10.2006 μέχρι 30.9.2007 και 550 ευρώ ανά μήνα για τον εφεξής χρόνο, ποσά που προφανώς και δεν θα μπορούσε να καταβάλει, εάν πράγματι αμειβόταν με τόσο χαμηλές αποδοχές. Επί πλέον, εισπράττει μηνιαίως και το ποσό των 260 ευρώ από πολυτεκνικό επίδομα. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν πιθανολογήθηκε, ούτε εξάλλου επικαλείται η αιτούσα, ότι έχει ο καθ`ου, ο οποίος όμως βαρύνεται κατά νόμο με την υποχρέωση διατροφής και του ενηλίκου τέκνου τους Γ., που διαμένει μαζί του. Ο καθ` ου δεν επιβαρύνεται με τις δαπάνες στεγάσεως του διότι, μετά την αποχώρηση της αιτούσας από τη συζυγική στέγη, διαμένει με τον ενήλικο γιο του στην κατοικία του στη Σορωνή Ρόδου, εμβαδού 137,70 τετρ. μέτρων, της οποίας έχει πλέον μόνο την επικαρπία, μετά την πρόσφατη μεταβίβαση της ψιλής της κυριότητας στο γιο του. Πιθανολογήθηκε ακόμη ότι η αιτούσα εργάζεται περιστασιακά, ειδικότερα, κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2004 μέχρι 30.9.2007 εργάστηκε με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου στη ΔΕΗ (βλ. και περιεχόμενο εγγράφου σημειώματος της) και αποκομίζει ετήσιο εισόδημα 7.135,43 ευρώ, ενώ αναμένει ανανέωση της συμβάσεως της αυτής. Περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν πιθανολογήθηκε ότι έχει η αιτούσα, η οποία δεν βαρύνεται κατά νόμο με την υποχρέωση διατροφής τρίτου προσώπου, πλην των άνω ανηλίκων τέκνων της. Επίσης, βαρύνεται με τις δαπάνες στεγάσεως της, εφόσον, όπως προελέχθη, διαμένει σε μισθωμένη οικία, στην περιοχή του Χαϊδαρίου Αττικής. Με βάση τις ανάγκες των ανηλίκων, όπως αυτές προκύπτουν από τις προεκτιθέμενες συνθήκες ζωής τους, με συνεκτίμηση και των συνθηκών ζωής και των δυνάμεων των γονέων του, από τις οποίες αυτές συμπροσδιορίζονται, η απαιτούμενη ανάλογη διατροφή τους ανέρχεται στο ποσό των 430 ευρώ για τη Μ. και των 420 ευρώ για την Ό., στα οποία ποσά συνυπολογίζεται και η αποτίμηση των προσωπικών περιποιήσεων της μητέρας τους προς αυτά. Με τα ποσά αυτά μπορούν να καλυφθούν όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και την εν γένει ανατροφή τους, ώστε να εξασφαλισθεί επίπεδο διαβίωσης τους ανταποκρινόμενο προς το επίπεδο που αρμόζει στην ηλικία τους, στις συνθήκες υπό τις οποίες έζησαν πριν από το χωρισμό των γονέων τους και προς το επίπεδο ζωής τους, μετά από αυτόν. Περαιτέρω, από την εκτίμηση και τη σύγκριση των δυνάμεων των γονέων των ανηλίκων και δεδομένου ότι με την αίτηση, όπως και πιο πάνω επισημαίνεται, επιδιώκεται μόνο η επιδίκαση ποσού, που, κατά τους ισχυρισμούς της αιτούσας, αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του καθ` ου στην ανάλογη διατροφή τους και όχι το προσδιοριζόμενο από τις ανάγκες τους συνολικό ποσό διατροφής τους, ο τελευταίος βαρύνεται με μέρος της συνολικής τους διατροφής, ποσού 280 ευρώ για τη Μ. και 270 ευρώ για την Ό.. Κατά το υπόλοιπο ποσό των 150 ευρώ για την κάθε μία, που απαιτείται προς συμπλήρωση της ανάλογης μηνιαίας προσωρινής διατροφής τους, συμμετέχει και η μητέρα τους με τα εισοδήματα της από την εργασία της και τις προσωπικές της υπηρεσίες. Τέλος, πιθανολογήθηκε ότι ο καθ` ου δεν κατέβαλε στην αιτούσα τη συμφωνηθείσα μεταξύ τους, με το άνω, από 6.9.2006, ιδιωτικό συμφωνητικό, διατροφή των ανηλίκων, των μηνών Φεβρουαρίου, Μαίου και Ιουλίου 2007, ύψους 450 ευρώ για τον κάθε μήνα και συνολικού ύψους (450 επί 3 μήνες =) 1.350 ευρώ, και πρέπει, για το λόγο τούτο, να υποχρεωθεί δικαστικά στην καταβολή του. Σύμφωνα με τα παραπάνω, και δεδομένου ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, ως βάσιμη και κατ` ουσία, η κρινόμενη αίτηση, να υποχρεωθεί ο καθ` ου η αίτηση να καταβάλει στην αιτούσα για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων τους .. και .., α) ως συμμετοχή του στην προσωρινή σε χρήμα διατροφή τους, τα προαναφερόμενα ποσά των 280 και 270 ευρώ αντίστοιχα, τις τρεις (3) πρώτες ημέρες κάθε μήνα, από την επίδοση της υπό κρίση αίτησης της και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης, μέχρι την εξόφληση και β) το ποσό των 1.350 ευρώ, ατόκως (εφόσον δεν προβλήθηκε σχετικό αίτημα), ως οφειλόμενη σ` αυτά διατροφή για το παρελθόν. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφισθούν στο σύνολο τους μεταξύ των διαδίκων, λόγω της σχέσης τους ως συζύγων (άρθρο 179 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ κατ` αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι έκρινε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατά ένα μέρος την αίτηση.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ` ου η αίτηση, ....., να καταβάλει στην αιτούσα, εντός του πρώτου τριημέρου κάθε μήνα, ως προσωρινή σε χρήμα διατροφή, για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων της Μ. και Ό., το συνολικό ποσό των πεντακοσίων πενήντα (550) ευρώ και, ειδικότερα, το ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) ευρώ για τη Μ. και των διακοσίων εβδομήντα (270) ευρώ για την Ό., αρχίζοντας από την επίδοση της αίτησης και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ` ου να καταβάλει στην αιτούσα, υπό την προαναφερθείσα ιδιότητα της, ως προσωρινή οφειλόμενη για το παρελθόν διατροφή των ανηλίκων τέκνων της .. και ..., το συνολικό ποσό των χιλίων τριακοσίων πενήντα (1.350) ευρώ.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ στο σύνολο τους τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, στη Ρόδο, στις 15 Νοεμβρίου 2007, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ